ROZDZIAŁ 56

- Proszę cię, nie krzycz. Porozmawiajmy, w końcu to nasze wspólne dziecko. – powiedział Szczęsny.

Po chwili namysłu wpuściłam go do środka.

- Co ty tu robisz? – z miejsca zerwał się Kłos.

- To nie twoja sprawa. Przyszedłem do Anki, nie do ciebie.

- Anka? – spytał zmartwiony Kamil.

Spojrzałam na niego i wzrokiem dałam znać że jest okey.

Skierowałam się do mojego pokoju, Wojtek za mną. Usiadłam na fotelu, a on na moim łóżku. Przez chwile panowała cisza. Patrzyłam na podłogę. Wojtek cały czas mi się przyglądał. Nie wiedział od czego zacząć. Widać było że bije się z myślami…

- Wiem, że nie chcesz mnie widzieć po tym co się stało, ale zrozum, że kiedy się dowiedziałem, że mam dziecko…

- Skąd a tym wiesz? – zapytałam.

- Czy to teraz ważne? Dlaczego tego się nie dowiedziałem od ciebie? Tylko od osób trzecich? Wiem, nienawidzisz mnie ale, zrozum dziecko to nie zabawka, powinno mieć obu rodziców.

- Nie potrzebuję twojej pomocy, dam sobie radę sama…

- Nie zachowam się jak tchórz, jak Kurek…. –spojrzał mi w oczy…

- Możesz przestać?  Nie osądzaj go, miał powód, żeby wyjechać…!

Po co go bronisz?! Zachował się jak świnia, Wojtek ma rację… I co teraz? Pewnie nie wie, że ciąża jest zagrożona…

- Proszę… - zaczął.

- Ciąża jest zagrożona. – stwierdziłam że ma prawo o tym wiedzieć.

Znów niezręczna cisza.

- Mogę stracić te dziecko, rozumiesz? – zaczęłam płakać. Jedyna osoba która jest i będzie dla mnie najważniejsza, może się nie urodzić…

- Pomogę ci.

- Cholera jasna, co mi z twojej pomocy?!  Wiesz jak ja się teraz czuję?

Podszedł i chciał mnie przytulić.

- Nie dotykaj mnie.

- Przepraszam, przemyśl to. Ale, nawet jeśli… I tak będę walczył o te dziecko. – wyszedł.

Zostałam sama. Na chwilę, bo od razu w pokoju zjawiła się Magda z Kamilem.

- Nie płacz, poradzisz sobie…. – wspierał mnie Kamil.

- Nie wiem co mam zrobić.. Nagle wszyscy się ode mnie odwrócili…

- Nie wszyscy…

- Jestem zmęczona, chcę zostać sama…

- Jasne…

Nie poszłam spać, oczywiście kolejna nie przespana noc… Wymioty, kręcenie się w głowie, tysiące scenariuszy w głowie, smutne piosenki…

Nagle usłyszałam jakieś rozmowy na korytarzu. Podeszłam bliżej drzwi.

- Pojebało cię? Teraz przychodzisz? I myślisz, że nic się nie stało? Jesteś zwykłym tchórzem. – usłyszałam głos Magdy.

- Musiałem wyjechać. Załatwić sprawy dotyczące nowego klubu. Nie uciekłem…

KUREK?! Co on tu robi?

- Wiesz co wracaj sobie do tej swojej Rosji… I tak Anka ci tego nie wybaczy… A czego ty w ogóle oczekujesz przyjeżdżając tutaj? Wracasz i myślisz że będzie okay?

- Mogę z nią porozmawiać? – spytał Kurek.

Wróciłam do łóżka. Sama nie wiem ,czy powinnam z nim rozmawiać….

Usłyszałam pukanie do drzwi. Nie odezwałam się. Po chwili wszedł do środka. Usiadł na krześle.

- Przepraszam. – powiedział cicho.

Nie wytrzymałam, zaczęły mi z oczu lecieć łzy.

- Nie płacz. Proszę. – usiadł na łóżku.

- Po co przyjechałeś? Zobaczyć czy sobie radzę, czy jestem silna? Tak, jest zajebiście.

- Ciii… Daj mi jeszcze jedną szanse… Wiem, że zachowałem się jak gówniarz, ale musiałem wyjechać.. by zerwać kontrakt z Dynamo. Nie mogłem ci tego powiedzieć, miałem sprawę za zerwanie umowy.

- Mogłeś zostać w tej Rosji, przecież nic cię tu nie trzyma…

- Trzyma i to dużo.

- Dlaczego życie jest takie do dupy? I co ja mam teraz zrobić? Najpierw Wojtek, teraz Ty?

- Był tu? – zapytał zdenerwowany.

- Tak.

- Czego chciał?

- A jak myślisz? W końcu to też jego dziecko.

W tym momencie wybiegłam do łazienki. Wymioty z każdym dniem się nasilały. Bartek pobiegł za mną.

- Już dobrze?  - zapytał.

- Nie mam siły. – usiadłam na podłodze.

- Razem damy radę. –przytulił mnie.

Brakowało mi go. Teraz to sobie uświadomiłam.

- Kocham cię. – powiedział po chwili, jakby oczekiwał potwierdzenia z mojej strony…

- Ja ciebie też. – spojrzałam mu głęboko w oczy…

-  Przepraszam za to co teraz zrobię, jeśli nie…

- Mów. – uśmiechnęłam się, nie spodziewając się niczego.

 - Wyjdziesz za mnie? – z kieszeni wyjął pudełeczko z pierścionkiem.

Oświadczył mi się! Miałam ochotę skakać z radości. Lecz nagle, ból brzucha. Zawroty. Ciemność.

*******************************************************************************

Takiego scanariusza, to się ja nawet nie spodziewałam :) Jej, nie wiem czy uda mi się dodać w tym tygodniu jakiś rozdział ;c sami wiecie, szkoła itd. Zapraszam do komentowania ;p Ps. Nawet jeśli może niedługo zakończę tegbo bloga mam pomysł na kolejną historię.. Chcecie? :D